Tum ille: Tu autem cum ipse tantum librorum habeas, quos hic tandem requiris?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Esse enim quam vellet iniquus iustus poterat inpune. Claudii libidini, qui tum erat summo ne imperio, dederetur. Duo Reges: constructio interrete. Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis? Quodsi, ne quo incommodo afficiare, non relinques amicum, tamen, ne sine fructu alligatus sis, ut moriatur optabis. Negat esse eam, inquit, propter se expetendam.

• Atqui eorum nihil est eius generis, ut sit in fine atque extrerno bonorum.
• Graccho, eius fere, aequalí?
• Deinde concludebas summum malum esse dolorem, summum bonum voluptatem! Lucius Thorius Balbus fuit, Lanuvinus, quem meminisse tu non potes.
• Tum ille: Tu autem cum ipse tantum librorum habeas, quos hic tandem requiris?
• Habent enim et bene longam et satis litigiosam disputationem.

1. Quid affers, cur Thorius, cur Caius Postumius, cur omnium horum magister, Orata, non iucundissime vixerit?
2. Te ipsum, dignissimum maioribus tuis, voluptasne induxit, ut adolescentulus eriperes P.
3. Ea, quae dialectici nunc tradunt et docent, nonne ab illis instituta sunt aut inventa sunt?
4. Equidem etiam Epicurum, in physicis quidem, Democriteum puto.

Bork

Tu autem, si tibi illa probabantur, cur non propriis verbis ea tenebas?

Sed fortuna fortis;

Solum praeterea formosum, solum liberum, solum civem, stultost;

Bork

Cur igitur, cum de re conveniat, non malumus usitate loqui?

Quid adiuvas?

Cum praesertim illa perdiscere ludus esset.

Nulla erit controversia. Haec et tu ita posuisti, et verba vestra sunt. Venit enim mihi Platonis in mentem, quem accepimus primum hic disputare solitum; Quid ait Aristoteles reliquique Platonis alumni? De vacuitate doloris eadem sententia erit. Atque haec coniunctio confusioque virtutum tamen a philosophis ratione quadam distinguitur.

Sin dicit obscurari quaedam nec apparere, quia valde parva sint, nos quoque concedimus; Memini me adesse P. Beatus sibi videtur esse moriens. Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus. Ut id aliis narrare gestiant? Ita multa dicunt, quae vix intellegam. Facit igitur Lucius noster prudenter, qui audire de summo bono potissimum velit; Quod non faceret, si in voluptate summum bonum poneret. Quis enim potest ea, quae probabilia videantur ei, non probare? Quae quidem vel cum periculo est quaerenda vobis;

In eo autem voluptas omnium Latine loquentium more ponitur, cum percipitur ea, quae sensum aliquem moveat, iucunditas.

Sic, quod est extremum omnium appetendorum atque ductum a
prima commendatione naturae, multis gradibus adscendit, ut
ad summum perveniret, quod cumulatur ex integritate corporis
et ex mentis ratione perfecta.

Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus.